
Pues estos días de fiestas en Cardona, he tenido muy gratas sorpresas.
No sé si a medida que pasa el tiempo, más gente sabe nuestra historia, y se interesan por nosotros. Me han llegado pedacitos de tela (pendientes de colgar), de gente a la que no se lo había comentado, pero han querido estar en la manta de mi peque... Y se me llenan los ojos de lágrimas (de las buenas) y mi alma está contenta, que suerte tienes peque... no sabes lo mucho que ya te quieren...
Pues a lo que iba, eso de felicitarte, pues estas fiestas, no han sido pocos, los que se me han acercado y me han felicitado, nos han dado la enhorabuena, por nuestra próxima aventura, y nos han deseado una corta espera...
Ayer mismo me felicitaron, la chica en questión lo sabia de oidas, no sabía que la adopción es mi llave para ser madre, me pregunto de cuanto estaba, y se quedó paradíssima, cuanto le dije que no estaba embarazada, pero que si era verdad que esperaba ser madre en poco...
Dudo unos segundos (que me parecieron totalmente razonables), y finalmente dijo... Felicidades igualmente serás mamá, aunque tu embarazo sea de elefante, aunque no sepas que día vas a parir, serás una mamá con todas las de la ley...
Y sabéis por qué me emociono... pues era una chica del pueblo, no de mi circulo de amistades... Y supo encajar, pensar y hacerme feliz con su respuesta...
Evidentemente, si seremos mamás, tarde o temprano pero seremos mamás!!! A qué si?
Claro que sí!! Tardemos mucho o poco, llegaremos a nuestros peques!!
ResponEliminaMe encanta que hayas escrito este post... porque a veces nos centramos en lo ignorantes que son muchas personas cuándo les contamos nuestro "embarazo" y nos olvidamos de que en el mundo también hay gente maravillosa, comprensiva y abierta de mente.
Un abrazo
Hola Marta, ben tornada!!!
ResponEliminaBé la festa major, no??? Amb felicitacions incloses, que bé!!!
I està bé que la gent, mica en mica, s'adoni que serem mamis encara que no portem panxa!!!
Petonets
Bet
Siiiii!!!!!!
ResponEliminaAlgún día tendremos a nuestros tesoros y nos sentiremos muy afortunadas de ser sus madres.
Seguiremos esperando que este sueño se convieta en una realidad.
Besos. Carmen
Felicitats Marta!!
ResponEliminaPer cert... y ese cambio de idioma??
Laura.
No ho sé, la veritat és que un cop vaig acabar, fins i tot jo mateixa em va sorprendre d'haver-ho escrit en castellà???
ResponEliminaA vegades em passa, que a l'hora d'escriure em surt en castellà, però ja m'agrada ser bilingüe, jejeje
¡¡Muchas felicidades!!
ResponElimina¿¿Moltas felicitats???
(Si al final voy a aprender catalán sin ir a clases :D)
Un abrazo
mar
Clar que sí....
ResponEliminaJo aquestes Festes t'he vist una brillantor als ulls especial, i estic segura que és pel fet de l'alegria que espereu...
Que tots esperem allà, al vostre costadet.
L'Alberto també m'ho ha dit que et veu diferent...doncs això...que et veiem mama ja!!!per fi!!!!oeoeoe!!!
ZORIONAK!!!!
¡Claro que sí!! Cómo me alegro de la reacción de esa chica, y de que te hiciera feliz.
ResponEliminaUn besazo,
Nür
això és el millor de tot marta..... no perdre mai aquesta alegria que portes dins i fora del cor..... i els ulls sempre ens delaten.
ResponEliminaa vegades penso que el fet de no saber ni com ni quan serà fa que sempre estiguem tan alerta que fa que la il.lusió sigui eterna, i això els altres ens ho noten.
espera sempre molt feliç, com més feliç i animada estiguis millor anirà la trobada!!!
un petonàs!!!!!
sílvia
x cert......com han anat les ffestes? vinga va, anima't a fer-nos un rerum!!!